بررسی عوامل مرتبط با رفتارهای خودمراقبتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم

سابقه و هدف: دیابت شایع ترین بیماری متابولیک در دنیا است. مهم ترین عامل کنترل این بیماری رفتارهای خودمراقبتی است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر متغیرهای طول مدت ابتلا به دیابت، چاقی مرکزی و دانش دیابتی بر رفتارهای خودمراقبتی بوده است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مقطعی بوده که در آن 500 بیمار دیابتی از بین 752 بیمار تحت پوشش خانه‎های بهداشت مرکز بهداشت شهرستان آبیک در سال 1393 با استفاده از نمونه‎گیری تصادفی طبقه بندی شده انتخاب شدند. ابزار گردآوری، پرسش نامه‎های اطلاعات دموگرافیکی، خودمراقبتی و دانش دیابتی بود. از آزمون‎های2χ، تی مستقل و anova جهت بررسی رابطه بین مشخصات دموگرافیک و خودمراقبتی استفاده شد. رگرسیون چندگانه نیز برای پیش گویی عوامل موثر بر خودمراقبتی مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: از ۵۰۰ بیمار منتخب ۴۶۴ نفر در مطالعه شرکت کردند (میزان پاسخ گویی 8/92 درصد). میانگین و انحراف معیار نمره خودمراقبتی در بیماران دیابتیک 15/1±77/3 بود. خودمراقبتی با طول مدت ابتلا به دیابت (013/0= p)، نوع رژیم درمانی (035/0= p) و چاقی شکمی (046/0= p) ارتباط معنی‎داری داشت. دانش دیابتی (123/0-= b) پس از طول مدت ابتلا به دیابت (170/0= b)، قوی‎ترین عامل پیش‎گویی کننده در رفتار خودمراقبتی بود. استنتاج: علاوه بر عوامل دموگرافیک تاثیرگذار نقش عواملی نظیر دانش دیابتی را در ارتقاء رفتارهای خودمراقبتی بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم نمی توان نادیده گرفت. با توجه به نتایج این مطالعه لازم است به اهمیت ارتقاء دانش دیابتی توسط بهورزان و پزشکان تاکید گردد.